Κέστρο (Cestrum)
Το Κέστρο (Νυχτολούλουδο), είναι θάμνος, με γυαλιστερά και μεγάλα πράσινα φύλλα. Ανθίζει από τα τέλη της άνοιξης ως το φθινόπωρο. Τα άνθη του είναι σωληνοειδή έχοντας ένα απλό λευκό χρώμα και βγαίνουν το καλοκαίρι δίχως να είναι εντυπωσιακά στην όψη, όμως η αξία τους είναι στο γλυκό τους άρωμα που μάλιστα είναι ιδιαίτερα έντονο. Το βασικό του χαρακτηριστικό, είναι ότι το άρωμα του είναι έντονο μετά τη δύση του ηλίου και όλη τη νύχτα.
Το κέστρο χρειάζεται άφθονο φως, επιλέξτε λοιπόν ένα σημείο που να δέχεται πρωινό ήλιο.
Θα χρειαστεί να το ποτίζετε συχνά, με πολύ νερό, όμως το ριζικό του σύστημα είναι ευαίσθητο και το έδαφος του θα πρέπει να έχει άριστη αποστράγγιση. Το αρκετό πότισμα το καλοκαίρι είναι απαραίτητο για να μεγαλώσει υγιές το Κέστρο, επίσης είνα ένα φυτό που θα σας δείξει αμέσως αν χρειάζεται πότισμα, τα κλαδιά του και τα φύλλα του θα μαραθούν, όμως θα ανακάμψουν λίγη ώρα μετά το πότισμα. Ως φυτό είναι ανθεκτικό αλλά δεν θα αντέξει στο πολυ κρύο γι αυτό και δεν πρέπει να φυτευτεί σε περιοχές που ο χειμώνας είναι βαρύς.
Το Κέστρο (Νυχτολούλουδο), είναι θάμνος, με γυαλιστερά και μεγάλα πράσινα φύλλα. Ανθίζει από τα τέλη της άνοιξης ως το φθινόπωρο. Τα άνθη του είναι σωληνοειδή έχοντας ένα απλό λευκό χρώμα και βγαίνουν το καλοκαίρι δίχως να είναι εντυπωσιακά στην όψη, όμως η αξία τους είναι στο γλυκό τους άρωμα που μάλιστα είναι ιδιαίτερα έντονο. Το βασικό του χαρακτηριστικό, είναι ότι το άρωμα του είναι έντονο μετά τη δύση του ηλίου και όλη τη νύχτα.
Το κέστρο χρειάζεται άφθονο φως, επιλέξτε λοιπόν ένα σημείο που να δέχεται πρωινό ήλιο.
Θα χρειαστεί να το ποτίζετε συχνά, με πολύ νερό, όμως το ριζικό του σύστημα είναι ευαίσθητο και το έδαφος του θα πρέπει να έχει άριστη αποστράγγιση. Το αρκετό πότισμα το καλοκαίρι είναι απαραίτητο για να μεγαλώσει υγιές το Κέστρο, επίσης είνα ένα φυτό που θα σας δείξει αμέσως αν χρειάζεται πότισμα, τα κλαδιά του και τα φύλλα του θα μαραθούν, όμως θα ανακάμψουν λίγη ώρα μετά το πότισμα. Ως φυτό είναι ανθεκτικό αλλά δεν θα αντέξει στο πολυ κρύο γι αυτό και δεν πρέπει να φυτευτεί σε περιοχές που ο χειμώνας είναι βαρύς.
Νεραγκούλα (Ranunculus)
Οι νεραγκούλες ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τις ανεμώνες. Διακρίνονται περίπου σε 400 είδη ετήσιων, διετών και πολυετών ποωδών φυτών που μπορεί να είναι ριζωματώδη ή κονδυλώδη φυτά πολλά είδη και τα άνθη τους έχουν διάφορα χρώματα, συνήθως έντονο κίτρινο χρώμα ή λευκά λουλούδια.
Η Νεραγκούλα η συκώδης αρχίζει να ανθίζει από τα μέσα Ιανουαρίου. Είναι πολυετές φυτό, τα φύλλα της είναι πλατιά, ωοειδή με καρδιοειδή βάση, ελαφρώς γωνιώδη και οδοντωτά. Τα άνθη της έχουν διάμετρο γύρω στα 5 εκ., έχουν χρώμα κίτρινο, τρία σέπαλα και 8-12 πεταλόμορφα μελιτοφόρα φύλλα, πολλούς στήμονες και καρπόφυλλα.
Αν την καλλιεργήσετε στο μπαλκόνι ή στον κήπο σας θα πρέπει να την τοποθετήσετε σε σκιερό μέρος και θα πρέπει να αφήνετε το χώμα της να στεγνώνει εντελώς ανάμεσα στα ποτίσματα. Επισης, αν της ανανεώνετε κάθε σαιζόν το χώμα, θα θέλει ελάχιστο λίπασμα.
Συνήθως βγαίνει το Φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές σε μέρη πετρώδη και υγρά που στάζουν νερά. Βρίσκεται σε σκιερές και υγρές θέσεις, σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα, δεν αντέχει όμως στον αέρα. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται την άνοιξη ή το φθινόπωρο με σπόρους ή διαίρεση.
Οι νεραγκούλες ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τις ανεμώνες. Διακρίνονται περίπου σε 400 είδη ετήσιων, διετών και πολυετών ποωδών φυτών που μπορεί να είναι ριζωματώδη ή κονδυλώδη φυτά πολλά είδη και τα άνθη τους έχουν διάφορα χρώματα, συνήθως έντονο κίτρινο χρώμα ή λευκά λουλούδια.
Η Νεραγκούλα η συκώδης αρχίζει να ανθίζει από τα μέσα Ιανουαρίου. Είναι πολυετές φυτό, τα φύλλα της είναι πλατιά, ωοειδή με καρδιοειδή βάση, ελαφρώς γωνιώδη και οδοντωτά. Τα άνθη της έχουν διάμετρο γύρω στα 5 εκ., έχουν χρώμα κίτρινο, τρία σέπαλα και 8-12 πεταλόμορφα μελιτοφόρα φύλλα, πολλούς στήμονες και καρπόφυλλα.
Αν την καλλιεργήσετε στο μπαλκόνι ή στον κήπο σας θα πρέπει να την τοποθετήσετε σε σκιερό μέρος και θα πρέπει να αφήνετε το χώμα της να στεγνώνει εντελώς ανάμεσα στα ποτίσματα. Επισης, αν της ανανεώνετε κάθε σαιζόν το χώμα, θα θέλει ελάχιστο λίπασμα.
Συνήθως βγαίνει το Φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές σε μέρη πετρώδη και υγρά που στάζουν νερά. Βρίσκεται σε σκιερές και υγρές θέσεις, σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα, δεν αντέχει όμως στον αέρα. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται την άνοιξη ή το φθινόπωρο με σπόρους ή διαίρεση.
Καλέντουλα (Calendula)
Η καλέντουλα είναι ένα μικρό μονοετές φυτό. Το ύψος της φθάνει τα 50 με 70 εκατοστά. Οι διακλαδώσεις των μίσχων του καλύπτονται με απλά, εναλλασσόμενα φύλλα και το καλοκαίρι παράγουν μεγάλα λουλούδια σε διάφορες αποχρώσεις του κίτρινου και του πορτοκαλί.
Τα φυτά της καλέντουλας αναπτύσσονται πολύ εύκολα. Το κύριο είδος τους είναι η Calendula officinalis, έχει φύλλα με ανοιχτό πράσινο χρώμα και κοντούς μίσχους, όπου αναπτύσσονται μονά ή διπλά άνθη με χρώμα πορτοκαλί, κίτρινο, κρεμ ή άσπρο και διάμετρο 5 με 7 εκατοστά. Αυτό το φυτό είναι πολύτιμο για πολλούς λόγους, ένας από αυτούς είναι οι θεραπευτικές ιδιότητες της.
Η καλέντουλα ευδοκιμεί σε όλα σχεδόν τα χαρακτηριστικά του εδάφους, αλλά μπορεί να βρεθεί στην Ευρώπη, Δυτική Ασία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανήκει στην ίδια οικογένεια, όπως μαργαρίτες, χρυσάνθεμα, και αγριόχορτο. Ανθίζει από νωρίς την άνοιξη μέχρι τον παγετό.
Η καλέντουλα είναι ένα μικρό μονοετές φυτό. Το ύψος της φθάνει τα 50 με 70 εκατοστά. Οι διακλαδώσεις των μίσχων του καλύπτονται με απλά, εναλλασσόμενα φύλλα και το καλοκαίρι παράγουν μεγάλα λουλούδια σε διάφορες αποχρώσεις του κίτρινου και του πορτοκαλί.
Τα φυτά της καλέντουλας αναπτύσσονται πολύ εύκολα. Το κύριο είδος τους είναι η Calendula officinalis, έχει φύλλα με ανοιχτό πράσινο χρώμα και κοντούς μίσχους, όπου αναπτύσσονται μονά ή διπλά άνθη με χρώμα πορτοκαλί, κίτρινο, κρεμ ή άσπρο και διάμετρο 5 με 7 εκατοστά. Αυτό το φυτό είναι πολύτιμο για πολλούς λόγους, ένας από αυτούς είναι οι θεραπευτικές ιδιότητες της.
Η καλέντουλα ευδοκιμεί σε όλα σχεδόν τα χαρακτηριστικά του εδάφους, αλλά μπορεί να βρεθεί στην Ευρώπη, Δυτική Ασία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανήκει στην ίδια οικογένεια, όπως μαργαρίτες, χρυσάνθεμα, και αγριόχορτο. Ανθίζει από νωρίς την άνοιξη μέχρι τον παγετό.
Ορχιδέα - Μέλισσα (Ophrys apifera)
Η Ορχιδέα - Μέλισσα είναι ένα υπέροχο δείγμα της οικογένειας των ορχεοειδών με ντελικάτη μορφή και εκπληκτικά χρώματα. Το ύψος του φυτού φτάνει από 15 μέχρι 40 εκατοστά, αναπτύσσοντας ένα ευθύ κοτσάνι, στο τέλος του οποίου εμφανίζονται λίγα λογχοειδή φύλλα, τα οποία μερικώς καλύπτουν τα άνθη. Αυτά τα λουλούδια αναπτύσσονται το ένα από πάνω από το άλλο και είναι αξιοσημείωτα για την βελούδινη υφή τους και τα κίτρινα και καφέ χρώματά του κεντρικού άνθους περιστοιχισμένα από τρία ροζ βράκτια.
Το φυτό ονομάζεται έτσι από το σχήμα των λουλουδιών του που εμφανίζονται τον Μάιο και τον Ιούνιο, και μοιάζουν με το σώμα της βασίλισσας μέλισσας. Γι αυτό το λόγο οι αρσενικές μέλισσες επιστρέφουν κατ' επανάληψη στα λουλούδια και μοιράζουν τη γύρη από το ένα φυτό στο άλλο. Αν και παριστάνουν τη μέλισσα, αυτά τα φυτά, δεν χρησιμοποιούν τις μέλισσες σαν κύρια μέθοδο γονιμοποίησης. Συνήθως είναι αυτογονομοποιούμενα.
Αυτές οι ορχιδέες είναι μυστήριες στην εμφάνιση τους. Ξεφυτρώνουν σε ανώμαλα αργιλοπετρώδη εδάφη σε τεράστιους αριθμούς μεταξύ Μαρτίου και Ιουλίου, παραμένουν για λίγα χρόνια και μετά εξαφανίζονται. Αυτό τις οδήγησε να θεωρούνται κάτι σαν διασημότητες όταν πρωτοεντοπίζονται σε ένα νέο μέρος.
Η Ορχιδέα - Μέλισσα είναι ένα υπέροχο δείγμα της οικογένειας των ορχεοειδών με ντελικάτη μορφή και εκπληκτικά χρώματα. Το ύψος του φυτού φτάνει από 15 μέχρι 40 εκατοστά, αναπτύσσοντας ένα ευθύ κοτσάνι, στο τέλος του οποίου εμφανίζονται λίγα λογχοειδή φύλλα, τα οποία μερικώς καλύπτουν τα άνθη. Αυτά τα λουλούδια αναπτύσσονται το ένα από πάνω από το άλλο και είναι αξιοσημείωτα για την βελούδινη υφή τους και τα κίτρινα και καφέ χρώματά του κεντρικού άνθους περιστοιχισμένα από τρία ροζ βράκτια.
Το φυτό ονομάζεται έτσι από το σχήμα των λουλουδιών του που εμφανίζονται τον Μάιο και τον Ιούνιο, και μοιάζουν με το σώμα της βασίλισσας μέλισσας. Γι αυτό το λόγο οι αρσενικές μέλισσες επιστρέφουν κατ' επανάληψη στα λουλούδια και μοιράζουν τη γύρη από το ένα φυτό στο άλλο. Αν και παριστάνουν τη μέλισσα, αυτά τα φυτά, δεν χρησιμοποιούν τις μέλισσες σαν κύρια μέθοδο γονιμοποίησης. Συνήθως είναι αυτογονομοποιούμενα.
Αυτές οι ορχιδέες είναι μυστήριες στην εμφάνιση τους. Ξεφυτρώνουν σε ανώμαλα αργιλοπετρώδη εδάφη σε τεράστιους αριθμούς μεταξύ Μαρτίου και Ιουλίου, παραμένουν για λίγα χρόνια και μετά εξαφανίζονται. Αυτό τις οδήγησε να θεωρούνται κάτι σαν διασημότητες όταν πρωτοεντοπίζονται σε ένα νέο μέρος.
Παραδείσιο πουλί
Το νοτιοαφρικανικό Strelitzia reginae, είναι γένος της οικογένειας των μουσοειδών αποτελείται από 4 είδη μεγάλων ποωδών πολυετών φυτών με μεγάλο ρίζωμα ή με ξυλώδη κορμό. Η Strelitzia είναι ένα φυτό με έντονη εμφάνιση, που σχηματίζει μακριές αειθαλείς συστάδες σκληρών φύλλων που φυτρώνουν απ' ευθείας από την βάση του. Τα γκριζοπράσινα φύλλα που μοιάζουν σαν της μπανανιάς φτάνουν σε ύψος 1,5 μέτρο περίπου και τα λουλούδια στέκονται ανάμεσα στα φύλλα στις κορυφές μακριών βλαστών. Τα ώριμα φυτά είναι πολύ ανθοφόρα και ανθίζουν φθινόπωρο, άνοιξη και χειμώνα.
Η μορφή και η γονιμοποίηση των ανθέων έχουν επίσης ενδιαφέρον. Η σκληρή θήκη σε σχήμα ράμφους από την οποία ξεπροβάλει το λουλούδι λέγεται σπάθη. Αυτή σχηματίζει ορθή γωνία με το κοτσάνι κάνοντας το λουλούδι να μοιάζει με κεφάλι πουλιού. Τα άνθη που ξεπροβάλουν ένα κάθε φορά από την σπάθη, αποτελούνται από 3 αστραφτερά πορτοκαλί σέπαλα και 3 έντονα μπλε πέταλα. Δύο από τα μπλε πέταλα ενώνονται για να σχηματίσουν μια θήκη για νέκταρ σε σχήμα βέλους. Το φυτό αυτό είναι "ορνιθόφιλο", απαιτεί δηλαδή πουλιά που τρέφονται με νέκταρ για να γονιμοποιήσει τα λουλούδια του. Είναι επίσης "πρώτανδρο", πράγμα που σημαίνει ότι τα αρσενικά και θηλυκά όργανά του κάθε άνθους δεν ωριμάζουν ταυτόχρονα και δεν μπορεί να αυτογονιμοποιηθεί.
Γι' αυτό χρειάζονται πουλιά-γονιμοποιητές για μεταφέρουν την γύρη από το ένα λουλούδι στο άλλο. Όταν τα πουλιά κάθονται στο λουλούδι για να πιουν λίγο νέκταρ, τα πέταλά του άνθους ανοίγουν σκεπάζοντας τα πόδια των πουλιών με γύρη. Έτσι τα πουλιά μεταφέρουν τη γύρη, στο προεξέχον στίγμα κάποιου άλλου λουλουδιού. Οι καρποί του φυτού σχηματίζονται στα βράκτια και φτάνουν στο μέγεθος ενός μικρού αυγού κότας. Όταν ωριμάσουν, ανοίγουν στα τρία και φανερώνουν στο εσωτερικό τους γύρω στους 80 σκληρούς μπλε-μαύρους σπόρους με πορτοκαλί ινώδη επισπέρμια.
Το νοτιοαφρικανικό Strelitzia reginae, είναι γένος της οικογένειας των μουσοειδών αποτελείται από 4 είδη μεγάλων ποωδών πολυετών φυτών με μεγάλο ρίζωμα ή με ξυλώδη κορμό. Η Strelitzia είναι ένα φυτό με έντονη εμφάνιση, που σχηματίζει μακριές αειθαλείς συστάδες σκληρών φύλλων που φυτρώνουν απ' ευθείας από την βάση του. Τα γκριζοπράσινα φύλλα που μοιάζουν σαν της μπανανιάς φτάνουν σε ύψος 1,5 μέτρο περίπου και τα λουλούδια στέκονται ανάμεσα στα φύλλα στις κορυφές μακριών βλαστών. Τα ώριμα φυτά είναι πολύ ανθοφόρα και ανθίζουν φθινόπωρο, άνοιξη και χειμώνα.
Η μορφή και η γονιμοποίηση των ανθέων έχουν επίσης ενδιαφέρον. Η σκληρή θήκη σε σχήμα ράμφους από την οποία ξεπροβάλει το λουλούδι λέγεται σπάθη. Αυτή σχηματίζει ορθή γωνία με το κοτσάνι κάνοντας το λουλούδι να μοιάζει με κεφάλι πουλιού. Τα άνθη που ξεπροβάλουν ένα κάθε φορά από την σπάθη, αποτελούνται από 3 αστραφτερά πορτοκαλί σέπαλα και 3 έντονα μπλε πέταλα. Δύο από τα μπλε πέταλα ενώνονται για να σχηματίσουν μια θήκη για νέκταρ σε σχήμα βέλους. Το φυτό αυτό είναι "ορνιθόφιλο", απαιτεί δηλαδή πουλιά που τρέφονται με νέκταρ για να γονιμοποιήσει τα λουλούδια του. Είναι επίσης "πρώτανδρο", πράγμα που σημαίνει ότι τα αρσενικά και θηλυκά όργανά του κάθε άνθους δεν ωριμάζουν ταυτόχρονα και δεν μπορεί να αυτογονιμοποιηθεί.
Γι' αυτό χρειάζονται πουλιά-γονιμοποιητές για μεταφέρουν την γύρη από το ένα λουλούδι στο άλλο. Όταν τα πουλιά κάθονται στο λουλούδι για να πιουν λίγο νέκταρ, τα πέταλά του άνθους ανοίγουν σκεπάζοντας τα πόδια των πουλιών με γύρη. Έτσι τα πουλιά μεταφέρουν τη γύρη, στο προεξέχον στίγμα κάποιου άλλου λουλουδιού. Οι καρποί του φυτού σχηματίζονται στα βράκτια και φτάνουν στο μέγεθος ενός μικρού αυγού κότας. Όταν ωριμάσουν, ανοίγουν στα τρία και φανερώνουν στο εσωτερικό τους γύρω στους 80 σκληρούς μπλε-μαύρους σπόρους με πορτοκαλί ινώδη επισπέρμια.
Σολάνουμ μπλέ | Solanum rantonnetii
Αειθαλής θάμνος γρήγορης ανάπτυξης, με τελικό ύψος 2-3m, και φύλλα ανοιχτοπράσινα, ωοειδή. Aνθοφορεί από τα μέσα τής Aνοιξης έως τις αρχές του Χειμώνα, με άνθη σπάνιου μπλέ-μώβ χρώματος. Αγαπά ηλιόλουστες θέσεις φύτευσης, εδάφη γόνιμα και καλά αρδευόμενα. Είναι φυτό ανθεκτικό στο ψύχος και την ατμοσφαιρική ρύπανση και χρησιμοποιείται σε μεμονωμένες φυτεύσεις ή ελεύθερες μπορντούρες. Προτείνεται συστηματική λίπανση κατά την περίοδο της ανάπτυξης και άφθονα ποτίσματα, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται συνεχής και πλούσια ανθοφορία. |